.

هیات کربلایی های سوخته دلان اباعبد الله الحسین علیه السلام-جوانان شهرقدس

.

هیات کربلایی های سوخته دلان اباعبد الله الحسین علیه السلام-جوانان شهرقدس

کتابخانه مذهبی سایت (در حال توسعه)
روزشمار محرم عاشورا
دعای فرج
برنامه هفتگی هیئت
سامانه اطلاع رسانی هیئت
لوگوی دوستان
پیوندها
دانشنامه عاشورا

حدیث

آخرین نظرات
مقر ما در شبکه افسران
دفاتر مراجع عظام تقلید
پخش زنده از اماکن مذهبی
سایر امکانات
SusaWebTools
روزشمار فاطمیه

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «یزید» ثبت شده است

خرابه نشین بود که کاخ نشین شد

زندگینامه و اثبات هویت تاریخی کوثر ثانی حضرت رقیه بنت الحسین "سلام الله علیها"

در واپسین سال‏هاى عمر معاویه، روزگارى که زیاده‏خواهى‏هاى او سایه‏اى سنگین از فساد و تباهى بر جامعه مسلمین انداخته بود، تولد نوزادى دختر به نام رقیه (علیهاالسلام) شادى و شعف را به خانه گلین و ساده امام حسین (علیه‏السلام) فرا خواند و اشک شوق را مهمان نگاه‏هاى منتظر کرد و امام، آرامش کوتاه و زودگذرى در سایه خرسندى از مولود خجسته خود پیدا کرد و لبخندى از سرور بر چهره خسته و اندوهگین‏اش از ظلم و جور زمانه نشاند؛ زمانه‏اى که هتاکى به خاندان پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله) و دشنام دادن به امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) سکه رایج شده بود. تزویر و ریاکارى چنان در بافت جامعه نفوذ کرده بود که کسى به چشم‏هاى خود نیز اعتماد نداشت. این در حالى بود که سنگینى زخم تمام این معضلات ریشه‏دار، بر قلب امام وارد مى‏آمد. معاویه اما، با همه فریبکارى و نیرنگى که داشت، در برابر فرشته مرگ، بى‏چاره و ذلیل مى‏نمود و آن گاه که مرگ گریبانش را گرفت، بى‏هیچ مقاومتى تسلیم شد و پسر مى‏گسار و شهوت پرست او بر اریکه‏اى که بیست سال، پدرش بر آن تن، و دنیا پرستان بر آن رخ ساییده بودند، تکیه زد.

در چنین روزگارى بود که صداى زنگ شتران از مقصد مدینه به سوى آینده‏اى روشن و تابناک به وسعت تاریخ، برخاست و در رهگذر حوادث و رویدادهاى این سفر پردرد و رنج، رقیه (علیهاالسلام) به تماشا ایستاده و عروج خود را انتظار مى‏کشید.

اگر چه بسیارى از منابع تاریخى، نام او را در خاطره خود حفظ نکرده‏اند، اما دلایل گویایى بر اثبات وجود او در دست است که در جاى خود بدان اشاره خواهد شد

خادم الحسین(ع)

وقتی یزیدچوب بردندانهای سیدالشهداءمیزند


آیا فراموش کرده ای قول خداوند متعال را «گمان نکنند آنان که کافر گشته اند این که ما آنها را مهلت می دهیم به نفع و خیر آنان است، بلکه ایشان را مهلت می دهیم تا گناه بیشتر کنند و آنان را عذابی باشد دردناک».


خادم الحسین(ع)

پیچک